{OS} Treat you Cut Scene

"บ.. อืม"

ก่อนที่จะปล่อยให้หน้าตัวเองแดงไปมากกว่านี้ และก่อนที่ชานยอลจะได้พูดอะไร แบคฮยอนก็ประกบจูบเข้าที่ริมฝีปากร้อนที่กำลังจะเอ่ยพูด ไล่ขบเม้มริมฝีปากคนเป็นพี่ที่ยังคงนิ่งด้วยความตกใจ คนตัวเล็กไม่รอช้า ส่งเรียวลิ้นแตะริมฝีปากหยักเพื่อหยั่งเชิง ใจก็กลัวแสนกลัวว่าอีกฝ่ายจะเมินเฉย แต่ชานยอลกลับเผยอริมฝีปากให้น้องได้เข้ามาสำรวจด้านใน

ลิ้นร้อนไล่ตวัดไล้เลียกวาดไปทั่วโพรงปากคนเป็นพี่ จนน้ำใสไหลเลอะคาง แบคฮยอนยังคงไม่ยอมถอนริมฝีปากออกมา มีเรียวจับขย้ำปกคอเสื้อเชิ้ตของคนใต้ร่างแน่ เมื่อชานยอลย้ายมือมาวางทีเอว

คนพี่เองก็ไม่ยอมแพ้ โต้ตอบทำสงครามกันอยู่ภายในโพรงปากอย่างไม่ยอมกัน ดันลิ้นน้องกลับเข้าไปก่อนที่จะไล่ชิมความหวานภายในบ้าง

แบคฮยอนเก่งกว่าที่เขาคิดมากนัก

ตลอดเวลาที่ผ่านมาใช่ว่าเขาจะไม่รู้ คุณหนูแบคฮยอนหาช่องว่าง หาโอกาสเข้ามาใกล้ชิดเสมอ ในทุกๆวันเท่าที่จะทำได้ และชานยอลเองก็เพียงแค่แกล้งโง่ เล่นตามเกมของคุณหนูตัวแสบที่แกล้งตามคนไม่ทัน เพื่อที่จะได้รู้ว่าอีกคนต้องการอะไรอย่างไงล่ะ

แบคฮยอนน่ะฉลาด แต่คงไม่เท่าชานยอลหรอก ถึงแม้ว่าจะคาดการผิดพลาดเล็กน้อยก็ตาม

"แฮ่ก.."

น้องยอมถอนริมฝีปากออกมา หอบหายใจแรงจนน่าตกใจ แต่ชานยอลก็ไม่สนแต่อย่างใด เขาก้มลงซุกไซร้ลำคอขาวเนียนตรงหน้า ขบเม้นดูดดุนตามแรงอารมณ์ที่ลุกโชนขึ้นมาอย่างไม่อาจห้ามตัวเองได้ พลางค่อยๆโน้มร่างเล็กๆของคุณหนูให้นอนลงบนเตียงกว้าง

"แบคฮยอน"

"อะ..อื้อ"

"รู้ใช่ไหม ว่าเราทำอะไร"

"รู้.. แบครักพี่ชานยอล" มือเรียวย้ายมากุมใบหน้าของชานยอล มองเข้าไปในดวงตาของคนเป็นพี่อย่างสื่อความหมาย

"หลังจากนี้ พี่จะไม่ห้ามตัวเองแล้วนะ ถึงแม้ว่าเราจะห้ามพี่ พี่ก็จะไม่หยุด" ชานยอลว่า เขาอยากให้แบคฮยอนคิดดูดีๆ น้องยังเด็กมากนัก ทั้งๆที่ตัวเขาเองแทบอดกลั้นไม่ไหวแล้ว

"แบคยอมพี่คนเดียวเท่านั้นนั่นแหละ"

คำอนุญาตกึ่งเชิญชวนของน้องทำเอาเส้นความอดทนของชานยอลขาดผึง เขาไม่สนแล้วว่าน้องจะอายุเท่าไหร่ หรือว่าเป็นถึงเจ้านายเขา นาทีนี้เจ้านายสั่งอะไรมาก็ต้องทำตามสิ

มือหนาแหวกเสื้อเชิ้ตสีดำบนตัวน้องออก ริมฝีปากก็ไล่ขบเม้มไปตามไหล่บาง สูดเอาความหอมเฉพาะตัวเข้าปอด มันหอมเสียจนเขาไม่อยากละมือออกจากร่างนุ่มนิ่มตรงหน้าเลยสักวินาที

ชานยอลใช้นิ้วโป้งลูบไล้ปัดผ่านยอดอกสีสวยที่นูนเด่นขึ้นมา ส่วนอีกด้านหนึ่งก็ไม่ปล่อยให้น้อยหน้า ก้มลงดูดดุนรุนแรงเสียจนน้องร้องครางไม่เป็นภาษา

"อ้ะ! อ๊า พ.. อะ พี่ ม มัน อ๊ะ"

ชานยอลใช้ฟันขบกัดเบาๆจนมันขึ้นสีเข้มมากกว่าเดิม ก่อนที่จะถดตัวลงมานั่งชันเข่า จับขาทั้งสองข้างของน้องแยกออกกว้าง แบคฮยอนหลับตาแน่น     มือทั้งสองข้างจิกกำผ้าปูที่นอนจบแทบขาดคามือ เมื่อชานยอลค่อยๆลูบมือผ่านผ้าเนื้อดีสีเข้าที่ปกปิดส่วนอ่อนไหวไว้อยู่

ขาเรียวสั่นระริก จิกปลายเท้ากับที่นอนจนเกร็งไปเสียหมด ถึงแบคฮยอนจะเก่งแค่ไหน แต่ดูท่าแล้วคงจะแค่ภาคทฤษฎี ไม่เคยลองปฏิบัติจริง แต่นั้นก็ถือว่าเป็นเรื่องดีซะทีเดียว

ชานยอลเกี่ยวอันเดอร์แวร์สีขาวลงมา ดึงออกจากเรียวขาทั้งสองข้างและทิ้งมันไว้สักที่หนึ่งบนพื้นห้อง

แบคฮยอนน่ารักมาก น่ารักไปทั้งตัวจริงๆ

เขากอบกุมส่วนอ่อนไหวของน้องด้วยมือหนึ่ง รูดรั้งไปตามความยาว ทั้งเร็วสลับช้า จนแบคฮยอนปรับอารมณ์ตามไม่ทัน ส่วนมืออีกข้างส่งเข้ากลีบปากเล็ก ให้แบคฮยอนดูดดุนมันดั่งเช่นตอนที่เขาทำให้น้องตอนโดนมีดบาด

"อะ อ๊า!"

จนกระทั่งปลดปล่อยออกมาเป็นสายน้ำสีขุ่น แบคฮยอนจึงละออกมาจากนิ้วของคนพี่ นอนหอบหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน แต่ก่อนที่ลมหายใจจะกลับมาเป็นปกติ สิ่งแปลกปลอมอย่างหนึ่งก็สอดแทรกเข้ามาในร่างกายจนต้องร้องลั่น

"ใจเย็นๆ คนเก่ง ทนหน่อยนะ เราจะได้ไม่เจ็บ"

ชานยอลพูดปลอบประโลม เรียวนิ้วยังคงขยับดันเข้าไปจนสุด น้องเม้มริมฝีปากแน่น น้ำตารื่น ยอมอดทนเพื่อความสบายในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

ดวงใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะ ทั้งๆที่เป็นฝ่ายยอมกึ่งเชิญชวนให้อีกฝ่ายเข้ามา ไม่ใช่ว่าไม่กลัว แบคฮยอนทั้งกลัวทั้งอยากลองอยากรู้ แต่ก็ยังพอทำใจได้ แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าเหตุใด ใจดวงน้อยถึงเต้นในจังหวะที่แปลกเช่นนี้

คนพี่แทบทนไม่ไหว แต่ก็ยังคงห่วงคุณหนูตัวแสบใต้ร่างมากกว่า ค่อยๆสอดใส่นิ้วที่สองตามเข้าไป และต่อด้วยนิ้วที่สาม ขยับไม่เร็วนักให้น้องได้คุ้นชิน และเตรียมพร้อมสำหรับอะไรที่มันใหญ่กว่านี้เป็นเท่าตัว

"ง.. งื้อ พ..พี่ชานน ม มัน อ้ะ"

กระตุกตัวเบาๆ เมื่อปลายนิ้วของชานยอลแตะเข้ากับจุดไวต่อสัมผัส ร้องครางอื้ออึงเมื่อพี่ยังคงแกล้งทำเป็นเมินมัน

"พี่.. ฮึก แบค แบคฮยอน อะ.. ไม่ไหวแล้ว"

ยังไม่ทันที่ชานยอลจะได้ฟังให้จบ แกนกายสีสวยก็ปลดปล่อยเอาอารมณ์หวาบหวามของน้องออกมาจนเลอะหน้าท้องแกร่ง ชานยอลถอดถอนเรียวนิ้วออกมาจากช่องทางสีหวาน

มือหนารีบปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเก่งออก ตามด้วยกระดุมกางเกงยีนส์ตัวโปรด สลัดชิ้นผ้าออกจากร่างกายจนหมด และค่อยๆประคองลูกชายสุดที่รักไว้ในมือ

แบคฮยอนที่มองลอดไปตรงหน้าถึงกับตัวสั่น นึกสภาพไอ้นั่นในมือพี่ชานยอลกำลังสอดใส่เข้ามาในร่างกายตัวเองแล้วนึกกลัว

ก็ในเมื่อมันใหญ่เสียขนาดนั้นยังไงเล่า!

"ไม่ต้องกลัวนะ" เสียงทุ้มพร่าเอ่ยปลอบขวัญน้อง มือหนึ่งรูดรั้งแกนกายตัวเองสองสามครั้ง ก่อนที่จะคร่อมตัวทาบทับน้อง

"ฮึก .. ต แต่มัน.."

"เชื่อใจพี่นะครับ คนเก่ง"

"ผ.. อ๊ะ!"

ก่อนที่น้องจะได้ทันตั้งตัว ชานยอลกดส่วนปลายเข้าไปในช่องทางสีหวาน จนอีกฝ่ายน้ำตาเล็ด กัดริมฝีปาก ปิดตาแน่น มือเท้าเกร็งไปหมด เล่นเอาชานยอลปวดหนึบไปทั้งช่วงตัว

"พ พี่ ฮึก ผ แบค เจ็บ"

"ผ่อนคลายนะที่รัก ให้พี่เข้าไปนะครับ"

ชานยอลซุกลงลำคอขาว เขาไล้เลีย ขบกัด ไล่ไปจนถึงใบหูเล็ก ที่ดูเหมือนจะเป็นจุดอ่อนของแบคฮยอน สัมผัสที่จุดอ่อนทำเอาแบคฮยอนอ่อนปวกเปียกไปหมด ชานยอลจึงดันตัวตนของเขาเข้าไปจนสุด

"อ๊า! อ้ะ อื๊อ อื้อ พ พี่ชานยอล อ๊า!"

ไม่รอช้า ชานยอลขยับสะโพกกระทั้นกายเข้าไปลึกจนน้องร้องไม่เป็นภาษา แบคฮยอนจิกปลายเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างของพี่อย่างระบายอารมณ์ เมื่อชานยอลขยับเร็วขึ้นจนร่างเล็กๆสั่นไหว

"ซี๊ด แบคฮยอน ..แบบนั้น"

"ง งื้ออ อ๊ะ อ้ะ ฮ ฮื่อ พี่.. อีก ลึกอีก"

ชานยอลไม่สนใจผ้าปูที่นอนที่ร่นหลุดออกมาจนมากองไว้ตรงกลาง ไม่สนใจหมอน หรือผ้านวมที่ตอนนี้ตกลงไปอยู่ด้านล่าง เขาสนใจเพียงแต่ร่างเล็กๆตรงหน้าที่ยังทำสีหน้าเย้ายวนใส่เขาอยู่เท่านั้น

เรียวขาเล็กกอดเกี่ยวเอวสอดแน่น เมื่อชานยอลกระแทกกายรัวเร็ว แต่ลึกไม่แพ้กัน หลับหูหลับตาปล่อยเสียงน่าอายออกมาอย่างไม่นึกอาย

"อ้ะ! อื้อ พี่มัน อ่ะ"

แบคฮยอนกอดลำคอแกร่งแน่น เมื่อคนที่เคยอยู่ด้วยบนนึกอยากเปลี่ยนโพสิชั่น ย้ายตัวเองลงมานั่งพิงพนักเตียงอยู่ด้านล่าง ส่วนแบคฮยอนก็ย้ายขึ้นไปนั่งคร่อมตักคนพี่

แทบพูดไม่ออก ก็ในเมื่อท่าทางเช่นนี้ มันกลับทำให้ส่วนด้านในสอดใส่ได้ลึกมากกว่าที่เป็นอยู่

"ขยับ อ่า.. ใช่ แบบนั้น คนเก่ง"

ไม่ต้องรอให้สอน แบคฮยอนเก่งภาคทฤษฎีอยู่แล้ว หากจะลองปฏิบัติก็ไม่ได้ยากนัก ชานยอลหลับตา พิงศีรษะลงกับพนัก เสียงที่บ่งบอกถึงความพึงพอใจดังออกมาแผ่วเบา แต่ก็ดั่งพอที่จะทำให้ใบหน้าเนียนซับสีแดงได้ มือหนาวางอยู่บนสะโพกทั้งสองข้าง บีบเค้นตามอารมณ์ภายในออก

แบคฮยอนชักจะเก่งมากเกินไปแล้ว

"อ้ะ อื้อ อ๊ะ อ่า"

ชานยอลกดหัวของอีกฝ่ายให้ซบลงบนอกของเขา ก่อนที่จะเป็นฝ่ายสวนสะโพกขึ้นรัวเร็ว แบคฮยอนกัดลงบนแผ่นอกกว้างอย่างแรง เมื่อเดินทางมาถึงปลายทางแล้ว

"อ อ๊า!"

ปลดปล่อยเอาน้ำสีขุ่นออกมาจนเลอะไปทั่วหน้าท้องของตัวเองและอีกฝ่าย หมดแรงหอบหายใจซบอกอีกคนด้วยความเหนื่อยอ่อน แต่ดูเหมือนชานยอลจะยังไม่เสร็จกิจ เขายังคงขยับสะโพกรัวเร็ว เริ่มมองเห็นปลายทางอยู่ไม่ไกล

"ซี๊ด แบคฮยอน อืม แบบนั้น"

ชานยอลถอนลูกรักออกมาจนสุด สอดใส่กลับเข้าไปใหม่ และปลดปล่อยเอาน้ำสีขุ่นเข้าไปด้านในสุด แต่มันยังคงไหลย้อนกลับออกมาเมื่อเขาขยับกายออก

"งื้อออ"

คุณหนูแบคฮยอนร้องออดอ้อน คว้าคออีกฝ่ายให้ล้มลงนอนลงบนเตียงกว้าง ชานยอลเอื้อมมือไปหยิบหมอนและผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายเปลือยเปล่าทั้งสอง

แขนแกร่งตะกรองกอดร่างเล็กๆของน้องไว้แนบแน่น แบคฮยอนเองก็ซุกหน้าลงกับอกกว้างที่ชื้นเหงื่อ แก้มนุ่มซับาระเรื่อดูน่ารักเสียจนอยากฟัดอีกรอบ

"พี่ชานยอล.." เสียงใสเอ่ยอู้อี้ "พี่ชานยอลรักแบคฮยอนไหมครับ"

กลับไปต่อโลดดด http://writer.dek-d.com/charinpa/writer/viewlongc.php?id=1391053&chapter=17

{OS} Forbidden Cut Scene

CUT

CUT SCENE :: {OS} FORBIDDEN

“ก็เออดิ! ป่านนี้แล้วใครจะอยู่ห้องสมุด กลับบ้านเหอะพี่ชานยอล!” พูดจบประโยค แบคฮยอนก็มุดลอดใต้แขนอีกคนจะเดินหนีออกมา

แต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะไวกว่า แขนยาวๆรีบคว้าเอวเล็กเข้าชิดตัว ก่อนจะจับหมุนขึ้นอุ้มพาดบ่าพาเดินเข้าไปในส่วนลึกของห้องสมุด

“พี่!!”

“เบาๆ นี่ห้องสมุดนะ หรือนายอยากให้ใครรู้”

โอ๊ย! อีผีเอ้ย! ฟังบ้างไหมล่ะเนี่ย!

ได้แต่พูดในใจเท่านั้นแหละ เหอะ! พี่ชานยอลแม่งโหด ขืนพูดออกมา โอกาสรอดที่มีน้อยอยู่จะต้องหดหายไปแน่นอน

“พี่นั่นแหละ! อยากให้ใครรู้หรือไง จะมาอะไรในห้องสมุดเล่า!”

เมื่อเดินมาถึงด้านในสุดของห้องสมุด ชานยอลก็วางแฟนตัวเล็กของตัวเองลง ก่อนจะเข้าครอบครองริมฝีปากสีสวยตรงหน้า โดยไม่ทันให้อีกคนตั้งตัว เด็กที่ว่าดื้อก่อนหน้านี้หมดฤทธิ์ลงแทบจะทันที เหลือแค่เพียงเด็กน้อยตัวเล็กในอ้อมกอดของคนเจ้าเล่ห์เท่านั้น

“อื้อ พ..”

            เสียงเฉอะแฉะที่น่าอายดังแข่งกับเสียงฝนปรอยๆด้านนอกทำเอาใบหน้าของคนตัวเล็กในอ้อมกอดขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างห้ามไม่ได้ ไหนจะสัมผัสอุ่นๆจากมือใหญ่ที่ไล้วนอยู่ที่หน้าท้องอีก พี่ชานยอลน่ะ ร้ายที่สุด!

            ริมฝีปากร้อนไล้ลงมาที่ลำคอขาวแทนริมฝีปาก จมูกโด่งสูดเอาความหอมหวานประจำกายคนรักเข้าปอดให้ชื่นใจ ก่อนจะเลื่อนมือมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของคนในอ้อมกอดที่หมดแรงขัดขืนไปแล้วเรียบร้อย

            “พี่ขอนิดเดียว แล้วกลับไปต่อที่ห้องเลย โอเคนะ” เสียงทุ้มพูดเออออไปเอง โดยไม่คิดจะฟังคำตอบของอีกคนที่ยืนหอบหายใจ

            แยกสาบเสื้ออกจากกันแล้วก็ก้มลงไปซุกซอกคอหอมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับสร้างรอยรักไว้ด้วย พลางเลื่อนใบหน้าลงไปยังแผ่นอกบาง ทว่านุ่มนิ่มของอีกคนอย่างที่ตนชอบ ปลายจมูกโด่งไล้แผ่วเบาจากลำคอขาวลงมายังแผ่นอก สัมผัสแผ่วๆนั้นทำเอาไรขนอ่อนลุกแทบทั้งตัว มือเรียวจิกกำเสื้อของอีกคนอย่างอดกลั้น

            “อ.. ฮื้ออ”

            ยิ่งเมื่อคนตัวโตกว่าเริ่มลงมือรังแกแฟนตัวเล็ก ด้วยการครอบครองยอดอกสีหวานสะดุดตาตรงหน้า ดูดดุนราวกับคนอดยาก .. หรือจริงๆ จะว่าอดยากก็ได้ล่ะนะ

            “ฮ.. อ๊ะ! พี่!”

            เสียงใสที่หลุดครางออกมาทำเอาอีกคนพอใจไม่น้อย ส่งเรียวลิ้นร้อนเข้าตวัดไล้ชิมความหวานตรงหน้าอย่างไม่ปราณีคนตัวเล็กที่ตอนนี้หลับตาเชิดหน้า จิกแขนตนเองอยู่อย่างสุขสม ตวัดลิ้นร้อนไล้เลียปรนเปรอให้คนรักอย่างไม่รู้เบื่อ พลางช้อนตาขึ้นมองแบคฮยอนที่กัดริมฝีปากบางๆ กลั้นเสียงครวญคราง

            “อื๊ออ พี่ชานยะ.. ยอล”

            เสียงหวานๆที่คราวเรียกนั้นแทบเอาชานยอลสติแตก เขาคุกเข่านั่งลงกับพื้นเย็นเฉียบ ก่อนที่จะเอื้อมมาปลดกางเกงยีนส์ที่อีกคนใส่อยู่ออก ค่อยๆรูดซิปลงช้าๆ ราวกับอยากแกล้งให้อีกคนดีดดิ้นเพราะแรงอารมณ์

            “ฮ.. อ พี่ชานยอล เร็วๆ”

            นี่คงเป็นประโยคที่ชานยอลรออยู่ เขารีบถกกางเกงลงคาไว้ที่ต้นขาพร้อมด้วยชั้นใน ตามที่แฟนตัวเล็กเอ่ยขอ แกนกายสีสวยที่อัดอั้นไปด้วยความต้องการปรากฏสู่สายตา ชานยอลลูบมันแผ่วเบาให้อีกคนขาดใจเล่น แบคฮยอนส่งมือเรียวลงจิกเข้าที่ไหล่แข็งแรงทันทีที่ชานยอลรูดรั้งมันเร็วๆ ก่อนที่จะไล้มันเบาๆด้วยปลายจมูกโด่งของตน

            “พ.. อ้ะ.. อื้ออ พี่”

            “ขอพี่สิ” พูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ทั้งๆที่แบคฮยอนแทบจะขาดใจตายอยู่รอมร่อ

            “พี่ .. ฮึก ช-ช่วยผม อื้อ.. ทีนะครับ”

            แบคฮยอนเอ่ยอย่างอ้อนวอนเหมือนกับตอนที่ขอให้เขาติวให้ ไหนจะแววตาเว้าวอนที่มองลงมาอีก เอาเข้าจริงๆ ชานยอลไม่อยากออรัลให้เจ้าตัวแสบนี่แล้ว เขาอยากจับกระแทกไปให้มันรู้เรื่องรู้ราว

            แฟนหนุ่มของแบคฮยอนยอมทำตามคำขอให้ อ้าปากครอบครองแกนกายพอดีมือตรงหน้าทันที ราวกับว่ามันเป็นไอศกรีมที่ใกล้ละลาย

            แต่ที่ใกล้ละลายจริงๆ คงเป็นแบคฮยอน

            “อ๊ะ! อ๊า พี่ช-ชาน!”

            “อืม..”

            ชานยอลเข้าครอบครองมันเกือบจะหมดลำ ก่อนจะขยับเข้าออกเอาใจคนตัวเล็กที่แทบจะหมดแรงยืนอยู่แล้ว หากไม่จับไหล่เขาไว้ล่ะก็ ขยับเรียวลิ้นปรนเปรอให้อีกคนร้องครวญครางให้ได้ยิน แบคฮยอนที่แทบะอดกลั้นไม่ให้ปลดปล่อยออกมานั้นขยับสะโพกมนของตัวเองอย่างไม่เกรงใจว่าแฟนหนุ่มจะสำลักหรือไม่ แต่ดูท่าแล้วอีกคนจะพอใจไม่น้อยที่เขาทำแบบนี้

            “อึก”

            ชานยอลดูดรั้งมันเสียจนแก้มตอบ ใช้เรียวลิ้นร้อนๆไล้เลียให้แบคฮยอนคลั่งตายคาอก คนตัวเล็กที่ดูเหมือนไร้เรี่ยวแรงจะยืนนั้นทิ้งตัวลงพื้นทันที แต่ชานยอลกลับตวัดแขนกอดรองใต้สะโพกผ่ายของอีกคนแน่น ให้อีกคนทรงตัวบนแขนของตนราวกับที่นั่ง และแบคฮยอนรู้งานดีที่จะจับหัวไหล่แกร่งของชานยอลไว้แน่น

            ชานยอลละริมฝีปากออกมาจากแกนกายเล็กตรงหน้า ก่อนจะเกลี่ยปลายจมูกไปกับต้นขาขาวด้านใน เพราะมันเป็นจุดอ่อนของแบคฮยอน กดจูบแรงๆและขบเม้มจนอีกคนเจ็บ มันเป็นรอยแดงอย่างไม่ต้องสงสัย แล้วจึงกลับมาสนใจจุดศูนย์กลางความอัดอั้นตรงหน้าต่อ เขาไล้ชิมละเลียดเลียมันราวกับว่าเป็นแท่งไอศกรีม จากโคนสู่ปลาย จากปลายสู่โคน

            “อ๊ะ! อ๊ะ พี่- ชานยอล อึก! ผมจะ.. ถึงอ๊ะ!” แบคฮยอนไม่กล้าปล่อยมันออกมา เพราะถ้ามันเลอะเล่า จะทำยังไง

            ชานยอลขบเม้มปลายหยักที่แดงระเรื่อไม่ต่างจากใบหน้าของแฟนตัวเล็กนักแรงๆ ก่อนจะละออกมามองหน้าคนที่พยายามทรงตัวอยู่บนแขนของตน

            “ก็ปล่อยออกมาสิ อืม..” ไล้เลียแกนกายสีสวยที่เคลือบไปด้วยน้ำอะไรต่ออะไรจนดูวาววับ

            “ป.. เปื้อน ฮ้ะ!”

            “ปล่อยออกมา พี่จะกลืนมันลงไปทั้งหมดนั่นแหละ”

            ชานยอลพูด ก่อนจะครอบครองแกนกายสีหวานอีกครั้ง ขยับรูดรั้งรัวเร็วจนเกิดเสียงเฉอะแฉะน่าอาย ยกตัวอีกคนขึ้นเล็กน้อย ขยับสะโพกอีกคนเข้ามาอีก ในท่าทีนี้มันเข้าไปลึก ลึกเสียจนแบคฮยอนกลัวว่าแฟนหนุ่มจะสำลักเอา แต่ยังไม่ทันได้ขยับอะไรแรงดูดรั้งด้านล่างก็ทำให้มองเห็นแสงสีขาวปลายทางที่ไขว้คว้ามาได้ซะก่อน

            “อ๊ะ! อ๊าาา!!”

            น้ำคาวสีขาวที่พวยพุ่งออกมาจากปลายแกนกายเล็ก ไหลลงไปในลำคออีกคนทั้งหมดอย่างที่อีกคนว่า แบคฮยอนจิกเล็บแน่นที่แขนแกร่ง กลิ่นคาวคละคลุ้งออะมานิดหน่อย เมื่อชานยอลละริมฝีปากออกมา น้ำสีขุ่นนั่นไหลย้อนออกมาเล็กน้อย ไหลออกมาจากมุมปากสวยลงมาตามคางเรียวและลำคอแกร่ง แบคฮยอนที่มองภาพนั้นอยู่อดทนกลั้นใจไม่ไหวที่จะไม่ลงไปไล้เลียเอาน้ำคาวของตัวเองเข้าปาก ตั้งแต่ลำคอแกร่งไล่มาจนถึงคางได้รูป และริมฝีปากหยัก

            ประกบจูบเข้ากับกลีบปากร้อนอย่างไม่รีรอ กลิ่นคาวคลุ้งไปทั่วริมฝีปาก พี่ชานยอลชอบมันนักหนา สำหรับแบคฮยอนแล้วมันไม่เห็นจะน่ากลืนลงไปสักเท่าไหร่ แต่อย่างไรก็ตามเขาก็ชอบที่จะจูบกับแฟนหนุ่มหลังจากที่อีกคนทำให้เขาจนเสร็จแบบนี้ ลิ้นร้อนตวัดไล้เลียไปทั่วฟันซี่เล็กอย่างชำนิชำนาญ ก่อนจะตวัดตอบโต้กับแบคฮยอนที่เหมือนว่าจะมีเรี่ยวแรงกลับคืนมาบ้างแล้ว

            “อื้ออ .. ฮ แฮ่ก”

            ชานยอลละริมฝีปากออกมาตามที่แบคฮยอนครางประท้วงบอก ซุกใบหน้าหล่อลงกับลำคอขาวสูดดมเอาความหอมหวานเฉพาะตัวของแบคฮยอนเข้าปอด ก่อนจะขบเม้มแรงๆจนเกิดรอยไปทั่วลำคอเนียน แบคฮยอนที่ตอนนี้นั่งทับเขาอยู่ขยับไปมาเบาๆ แต่มันกระทบถึงของรักของหวงที่ยังไม่ได้ออกมาทำหน้าที่ จนชานยอลอยากจะรูดซิปกางเกงลง แล้วเอาลูกรักออกมาสอดใส่กระทั้นกายใส่คนบนร่างเหลือเกิน

มีฟามง่อย TT

กลับไปเม้นท์ด้วยน้าาา 

{OS} This Long Night! Cut Scene

This Long Night!

CUT SCENE :: {OS} THIS LONG NIGHT!

เมื่อจบคำ บุหรี่ในมือหนาก็ถูกทิ้งลงพื้นและขยี้ด้วยปลายรองเท้าหนังของคนตัวสูง ร่างกายแข็งแรงย้ายมายืนข้างหน้าคนตัวเล็ก ก่อนที่จะผลักจนหลังบางกระแทกเข้ากับพนังลิฟต์เสียงดังอั่ก แต่นั่นก็ไม่ทำให้แบคฮยอนเจ็บสักเท่าไหร่ มือเรียวย้ายไปโอบกอดแผ่นหลังกว้าง จิกเล็บเบาๆเพิ่มรสชาให้กับความสนุกที่กำลังจะเริ่มขึ้น ริมฝีปากหยักเข้าประกบที่อวัยวะส่วนเดียวกัน ก่อนจะดูดคลึงแรงๆอย่างเอาแต่ใจ เรียวลิ้นร้อนระอุสอดเข้าไปในโพรงปากหวานดุจน้ำผึ้งที่เผยอออกอย่างเชิญชวน กวาดละเลียดไล้เลียทุกพื้นที่ในโพรงน้ำผึ้งตรงหน้า มือหนาข้างหนึ่งสอดเข้าไปภายในกลุ่มผมลื่นมือ ลูบผะแผ่วอย่างโอนอ่อน เรียวขาเล็กของแบคฮยอนเองก็ไม่อยู่สุข ยกเข่าข้างหนึ่งขึ้นมาบริเวณหว่างขาของคนตัวสูงที่ยังระดมจูบใส่ตนอยู่ ก่อนที่จะใช้เข่าของตัวเองขยับไล้ไปตามแก่นกายที่ถูกคุมขังอยู่ด้านในกำแพงผ้า เสียดเข้าไปจนรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งด้านในที่ผงาดขึ้นจะพังกำแพงออกมาอยู่รอมร่อ

            “อ่าห์..ซนจังเลย คนสวย” น้ำเสียงทุ้มแหบพร่าไปด้วยแรงอารมณ์เอ่ยชิดริมฝีปากบวมเจ่อที่ผ่านการรับศึกแรกมา

            “อ.. อื้อ.. ชื่อคุณ..” เสื้อยืดของแบคฮยอนถูกเลิกขึ้นโดยฝ่ามือหนา ส่วนมืออีกข้างของเขาเลื่อนเข้าไปใต้เสื้อแขนกุดของแบคฮยอน ลูบไล้บริเวณหน้าท้องเนียนไปจนถึงขอบกางเกงที่แบคฮยอนอยากให้มือร้อนๆนั่นขยับลงไปอีก แต่อีกคนเพียงแค่ไล้อยู่บริเวณขอบกางเกงรางกับว่าอยากแกล้งคนตัวเล็กให้ขาดใจในอ้อมอกของตน

            “ชานยอล.. ปาร์ค ชานยอล”

            “อา.. ช..ชานยอล” เจ้าของชื่อไล้มือไปที่สะโพกกลมและเค้นแรงๆผ่านเนื้อผ้ายีนส์ ก่อนที่จะยกตัวแบคฮยอนขึ้น จนคนตัวเล็กต้องขยับแขนขึ้นคล้องลำคอแกร่ง รวมไปถึงเรียวขาเล็กที่ยกขึ้นเกี่ยวสะโพกสอบของชานยอลแน่น

            “หึ เรียกให้ได้ทั้งคืนนะ แบคฮยอน” เสียงทุ้มพูดขึ้นข้างหูคนที่ซบอยู่ที่ไหล่ของตน ก่อนจะส่งลิ้นเข้าตวัดเลียให้อีกคนเสียวใจเล่น

            เมื่อลิฟต์เปิดออก ชานยอลก็อุ้มแบคฮยอนออกมาในท่าที่คนตัวเล็กยังคงกอดก่ายเรียวขาอยู่กับชานยอล ลิฟต์นี้เป็นลิฟต์ส่วนตัวของห้องวีไอพี จึงไม่เสียเวลาไปกับการเดินให้ไกล ชานยอลวางคนตัวเล็กลงบนโซฟาสีเข้มที่วางอยู่กลางห้อง และโถมตัวเองขึ้นคร่อมคนตัวเล็กทันที

            ตอนนี้แม้แต่ห้องนอนที่อยู่ห่างไปเพียงไม่ถึงห้าเมตรมันก็ดูไกลเกินจะทนไหว

            ชานยอลจับมือเรียวทั้งสองขึ้นกดแบนไปกับโซฟานุ่ม ก่อนที่จะกดจูบลงบนริมฝีปากบางที่เผยอหาความอุ่นร้อน ลิ้นร้อนกระหวัดเกี่ยวเรียวลิ้นของคนใต้ร่างอย่างชำนาญ จนคนที่ผ่านมามากยังรู้สึกแทบขาดใจ ยามลิ้นร้อนขยับตวัดไปทั่วโพรงปากหวาน แบคฮยอนรู้สึกราวกับว่ารอบตัวมีเพียงชายตรงหน้ากับจูบอันแสนเร่าร้อนนี่

ชานยอลละมือข้างหนึ่งออกมาจับแยกเรียวขาที่อ้าออกอยู่แล้วให้แยกออกกว้างขึ้นกว่าเดิม ก่อนจะถอดเสื้อแจ็คเก็ตหนังที่คนตัวเล็กใส่อยู่ออก และโยนมันออกไปห่างตัว ในนาทีต่อมา เสื้อแขนกุดสีดำก็ถูกกระชากออกจากเจ้าของของมันเช่นกัน เผยให้เห็นผิวขาวเนียนราวกับไข่มุกแท้ใต้มหาสมุทร

            ชานยอลทนไม่ได้ หากว่าร่างเล็กเอ่ยชื่อของตนด้วยน้ำเสียงเย้ายวนเช่นนี้ ใบหน้าหล่อก้มลงซุกไปกับซอกคอขาวเนียนที่ปรากฏตรงหน้า และสร้างรอยแดงช้ำตีตราว่าคืนนี้ดีเจคนสวยเป็นของเขาเพียงคนเดียว ลิ้นร้อนลากยาวไปตามไหปลาร้าที่นูนขึ้นมา ยามแบคฮยอนหายใจเข้าไปในปอดด้วยแรงอารมณ์

            “อา.. อ้ะ”

            ร้องเสียงหลงเมื่อกลีบปากหยักขบเม้มที่แผ่นอกด้านซ้าย ก่อนที่จะเลื่อนลงมาที่ยอดอกสีสวยช้าๆอย่างกลั่นแกล้ง จนแบคฮยอนต้องโก่งแผ่นหลังขึ้นเพื่อสนองอารมณ์ตัวเอง ริมฝีปากหนายักยิ้มเพียงชั่วครู่ และก้มลงปรนเปรอให้ดีเจคนสวยที่จิกมือเข้ากับกลุ่มผมหนาของตน ริมฝีปากหนาเข้าครอบครองยอดอกตรงหน้า ละเลงลิ้นรัวจนคนข้างใต้ร้องครางลั่นห้อง ฟันคมขบเบาๆอย่างหยอกเย้า เรียกแรงจิกที่ศีรษะของตนเพิ่มขึ้น ส่วนอีกอีกข้างหนึ่งชานยอลก็ไม่ปล่อยให้มันเดียวดาย ฝ่ามือร้อนเลื่อนขึ้นปัดป่ายไปมา แล้วลูบเบาๆให้อีกคนเสียวท้องน้อย ชานยอลทำหน้าที่ได้ดีเยี่ยมจนคนตัวเล็กร้องเสียงหลงลั่นห้อง

            “อื้อ.. ชานยอล.. มันอ.. อึดอัดแล้ว” เอ่ยเสียงกระท่อนกระแท่น เพราะความอึดอัดเบื้องล่างที่ยังคงถูกขังอยู่ในปราการอยากจะปลดปล่อยใจจะขาด

            “ใจเย็นๆคนสวย อย่าเพิ่งรีบสิ คืนนี้ของเรายังอีกยาว” เสียงพร่าดังขึ้นทั้งๆที่ริมฝีปากยังคงง่วนอยู่กับหน้าอกบาง เมื่ออีกคนไม่ตามใจ มือเรียวข้างที่ยังว่าก็เลื่อนต่ำลงไปปลดยีนส์ของตัวเองออก ล่นลงไปพร้อมกับชั้นในสีอ่อน เพียงเท่านั้นแก่นกายน่ารักก็ออกมาทักทายโลก

            ชานยอลนึกขันกับความต้องการที่สูงทะลุฝ้าเพดานของคนตรงหน้า แม้ว่าจะดูผ่านอะไรมามากนัก แต่ในครานี้ดีเจของเขาเหมือนเด็กที่เพิ่งผ่านพ้นวัยยี่สิบเท่านั้น ฝ่ามือร้อนปล่อยมือของแบคฮยอนให้เป็นอิสระ ก่อนจะเลื่อนลงมือสัมผัสเข้าที่ส่วนอ่อนไหว ทำเอาแบคฮยอนสะดุ้งเบาๆ ชานยอลละริมฝีปากออกมาจากอกบาง แต่ก็ยังคงไล้ลิ้นร้อนไปตามหน้าท้องบาง ฝ่ามือที่อยู่ต่ำกว่าเปลี่ยนมากอบกุมกายเล็ก และขยับไล้เบาๆไปตามขนาดพอดีมือ

            “ฮ่ะ.. อ.. อาา”

            เสียงครวญครางเบาๆลอดออกมาจากริมฝีปากบางสร้างความปั่นป่วนให้ชานยอลไม่น้อย ไหนจะอีกทั้งมือบางที่ล้วงเข้าไปจิกข่วนไหล่แกร่งในเสื้อเชิ้ตของตนผ่านทางคอเสื้ออีก ใบหน้าคมขยับขึ้นมากดจูบที่ริมฝีปากบางอีกครั้ง ครานี้แบคฮยอนคิดว่ามันเร่าร้อนที่สุด ความอ่อนนุ่มอันแสนร้ายกาจนั้นกวาดตวัดไปทั่วโพรงปากของแบคฮยอน ริมฝีปากหยักดูดดึงกลีบปากบางจนเจ่อแดงมากกว่าเดิม คนตัวเล็กไม่รอช้า เมื่อกามารมณ์ในกายเพิ่มขึ้นสูง ย้ายมือเรียวเข้ามาปลดกระดุมเม็ดใสอย่างเร่งรีบ แต่ดูเหมือนว่ามือที่สั่นเท่าจะทำให้ร่างสูงไม่พอใจเสียเท่าไหร่ ชานยอลยกมือขึ้นกระชากเสื้อเชิ้ตของตนอย่างแรง จนกระดุมบางเม็ดกระเด็นหายไป

            แบคฮยอนยิ้มพร่ายก่อนจะผลักคนตัวสูงขึ้นนั่ง และยกตัวเองขึ้นทาบทับบนตักแกร่ง แบคฮยอนดึงเสื้อของชานยอลออกจากกาย เผยให้เห็นร่างกายสมบูรณ์แบบที่ปรากฏรอยสักหลายรูปที่แขนด้านซ้ายยาวไปจนถึงต้นแขน ก่อนจะขยับสะโพกเพื่อที่จะดึงยีนส์ของตนที่ยังล่นค้างไว้อยู่ออกไปจากเรียวขาพร้อมกับชั้นใน ร่างกายเปลือยเปล่าต้องแสงไฟที่อยู่บนตักของชานยอล ทำเอาลูกรักของตนตื่นแล้วตื่นอีก

            แบคฮยอนไม่ปล่อยให้อีกคนดูชมร่างกายของตัวเองนานนัก ร่างเล็กย้ายตัวเองลงไปนั่งบนพื้นพรม และเอื้อมมือไปปลดกางเกงสีเข้มตรงหน้า ดึงล่นลงมาพร้อมกับบ็อกเซอร์เพลย์บอยของคนที่นั่งมองดูการกระทำอันแสนเร้าใจอยู่ด้านบน

            “อืมห์”

            น้ำเสีงทรงเสน่ห์ลอดออกมาจากกลีบปากหยัก เมื่อแบคฮยอนเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ความใหญ่โตที่อยู่ภายใต้ปราการชั้นสุดท้าย ปลายจมูกรั้นไล่เกลียเบาๆไปตามขนาด ก่อนที่จะจรดริมฝีปากกดจูบลงบนแก่นกายใต้ร่มผ้า ฟันคมขบเบาๆอย่างหยอกเย้า ร้อนถึงคนที่ขบกรามตัวเองอดกลั้นอารมณ์ตัวเอง ไม่ให้ยกคนตัวเล็กขึ้นมาสอดใส่ แล้วกระทั้นกายให้สิ้นเรื่อง

            แบคฮยอนใช้มือเลิกชั้นในชายลง เผยให้เห็นความใหญ่โตที่อยู่ตรงหน้า คนตัวเล็กกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝือน ก่อนที่จะตัดสินใจใช้ริมฝีปากงับเข้าที่ส่วนปลายเบาๆ และใช้มือข้างหนึ่งกอบกุมส่วนโคนไว้ ถึงจะค่อยๆขยับศีรษะเข้าออกเป็นจังหวะเดียวกับมือ ชานยอลที่ถูกปรนเปรอให้อย่างถึงอกถึงใจร้องครางเสียงพร่า เรียวคิ้วขมวดเข้าหากันอย่างอดกลั้น ก่อนที่จะยกสะโพกขึ้นสวนเข้าไปในโพรงปากของคนด้านล่าเมื่อทนไม่ไหว แบคฮยอนรู้สึกถึงความอุ่นร้อนที่แตะเข้ากับด้านในคอของตน ลึกแทบสำลัก จนต้องยกมือเบรคอีกคนไว้ก่อน ซึ่งชานยอลก็ยอมหยุดให้อย่างไม่เข้าใจนัก คนตัวเล็กขยับรูดรั้งไปตามความยาวช้าๆ ก่อนจะละริมฝีปากออกมาอย่างเสียดาย แต่มือเรียวยังคงรูดรั้งความใหญ่โตของอีกคนไว้ไม่ปล่อย ดวงตาช่ำปรือมองใบหน้าหล่อที่ก้มลงมามองเช่นกัน

            ความรู้สึกหนึ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้น บังเกิดขึ้นมาในใจของแบคฮยอน ความรู้สึกแปลกๆ ที่ไม่ใช่ความรู้สึกต้องการในช่วงเวลาเช่นนี้

            แต่อยู่ๆนายใหญ่แห่งคาสิโนก็ยกร่างเล็กขึ้นนอนราบบนโต๊ะเตี้ยที่ตั้งอยู่ด้านหลังแบคฮยอน ชานยอลไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กมองเข้าไปในดวงตาของเขามากนัก หากนานกว่านี้ บยอน แบคฮยอนคงล้วงเอาความลับบางออกมาได้อย่างแน่นอน

            แบคฮยอนขมวดคิ้วมองไปอย่างไม่เข้าใจ ทำไมคนตัวสูงไม่เลือกโซฟา ทั้งๆที่ตรงนั้นสบายกว่าเยอะ

            “โซฟามันน่าเบื่อแล้ว”

            ตอบคำถามในจิตใจของแบคฮยอน ทั้งๆที่คนตัวเล็กยังไม่ได้เอ่ยถาม แต่ชานยอลตอบมาราวกับรู้ใจกัน ใบหน้าเนียนขึ้นริ้วสีแดงเพราะสายตาของนายใหญ่ตรงหน้าที่มองลงมาอย่างต้องการ ไม่รับรู้อีกเลยว่าอีกคนขยับขาสะบัดกางเกงที่ค้างคาอยู่ออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่

            นายใหญ่แห่งคาสิโนดังช้อนเรียวขาเปลือยเปล่าทั้งสองข้างเข้าเกี่ยวสะโพกสอบ ก่อนจะค่อยๆดันความอุ่นร้อนของตนเองเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มอย่างช้าๆ

            เพราะไม่อยากให้อีกคนเจ็บ

            เพราะอยากถนุถนอม

            แปลกๆแหะ …

            “ฮื่ออ.. ช..ชานน” เสียงใสเปล่งเสียงร้องออกมาเบาๆอย่างรัญจวณใจ ยามที่แก่นกายของชานยอลค่อยๆขยับมาอย่างอดกลั้น

            “อื้อห์”

            “ฮ่ะ ฮื่ออ” ร้องออกมาแผ่วเบา เมื่อส่วนปลายเข้ามาด้านในสุด ชานยอลหลับตาขมวดคิ้วอย่างอดกลั้น ทั้งๆที่ภายในอกแทบระเบิดออกมาด้วยความปรารถนา

            ชานยอลค่อยๆขยับสะโพกช้าๆ แต่กลับหนักหน่วงเสียจนคนใต้ร่างจิกเกร็งปลายนิ้วเข้ากับขอบโต๊ะกระจก จังหวะรักเริ่มร้ายกาจเหมือนคนควบคุม แผ่นหลังเนียนถูกขูดไถลไปกับแผ่นกระจกตามจังหวะจนเกิดรอยแดงเป็นปื้น แต่นั่นไม่ได้ทำให้แบคฮยอนเจ็บเลยแม้แต่นิด เพราะจุดดึงความสนใจทั้งหมดตอนนี้ก็คือความอุ่นร้อนที่กระแทกเข้ามาอย่างเร่าร้อนเสียจนควบคุมเสียงร้องของตนไม่ไหว

            “อ๊ะ.. อ่ะ อื้อห์.. ชาน—“

            “อ.. แบคฮยอน”

            เสียงนุ่มใส และเสียงแหบพร่าเป็นอีกเสียงที่ดังแข่งกับเสียงหอบหายใจถี่ และเสียงเนื้อที่กระทบกันหนักสุดๆ

            ริมฝีปากร้อนยังคงคลอเคลียอยู่ที่ซอกคอหอมกรุ่นอย่างหลงใหล ฝ่ามือหนาจับเค้นเข้าที่เอวนุ่มไม่ให้คนตัวเล็กไถลไปตามแรงกระแทกมากนัก สะโพกสอบยังคงขยับเข้าออกอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยด้วยแรงอารมณ์ในกาย

            “ฮ.. อ๊า อาห์ อ้ะ!” ฟันคมที่กัดริมฝีปากล่างไว้ ไม่ได้ช่วยกลั้นเสียงนัก เมื่อนายใหญ่แห่งคาสิโนเปลี่ยนจังหวะอย่างกะทันหัน เขาขยับออกจนเกือบสุด ก่อนที่จะกระทั้นกายเข้ามาลึกสุดใจ

            เพล้ง!

            แจกันหลุยส์ใส่ดอกกุหลาบที่เคยวางอยู่บนโต๊ะหล่นลงไปบนพื้นเรียบร้อย ด้วยความไม่ตั้งใจของแบคฮยอน คนตัวเล็กปัดมือไปโดนมันในจังหวะที่นายใหญ่ชานยอลขยับเข้ามาจนโดนจุดรับสัมผัสด้านใน แต่ช่างมันเถอะ ถ้าหากราคาแจกันนั่นจะครึ่งล้าน เพราะตอนนี้เหมือนว่าแบคฮยอนกำลังเสียพนันไปพันล้านดอลล่า

            ไม่ตรงที่เตียงก็ได้ แต่บอกเลย ปาร์คชานยอลตอนนี้ฮ็อทมาก! แบคฮยอนจะเป็นลมคาอกเขา ให้ตาย!

            เมื่อรู้สึกว่าจะไม่สามารถควบคุมมือของตัวเองได้ แบคฮยอนจึงย้ายมันขึ้นไปกอดเข้าที่แผ่นหลังกว้างที่ประดับด้วยนกฟีนิกซ์ตัวใหญ่ที่กำลังสยายปีก ปลายเล็บคมจิกลงบนแผ่นหลังกว้างก่อนจะข่วนระบายอารมณ์ที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยจนเลือดซิบ

            “อาห์..ซ” ความแสบน้อยๆที่แผ่นหลังเพราะความซุกซนของคนตัวเล็กไม่ได้เรียกความสนใจไปจากชานยอลเท่าไหร่ เขาย้ายฝ่ามือไปที่สะโพกของคนตัวเล็กก่อนจะยกขึ้นทันที เรียวขาเล็กที่เกี่ยวอยู่ที่เอวสอบกระชับแน่นขึ้น เมื่อนายใหญ่ยืนขึ้นเต็มความสูง ก่อนจะเดินไปทางห้องนอน

            เตียงคิงส์ไซส์ที่อยู่ห่างไปเพียงเมตรกว่าๆ เป็นสถานที่ที่เดินไปถึงอยากกว่าเอเวอร์เรสต์ก็ตอนนี้ เพราะคนขี้แกล้งยังคงยืนนิ่งย่อกายขยับเข้าออก ไม่ยอมวางแบคฮยอนลงบนเตียงอยู่นี่ ทั้งๆที่แบคฮยอนไม่มีแรงจะกอดเกี่ยวอยู่บนตัวเขาแล้ว!

            “อ่ะ! อื้อห์ อ๊า อ๊ะ! ชาน..ย ..ยอล”

            รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏพร้อมเสียงครางแหบพร่าข้างหู ก่อนที่ชานยอลจะวางแบคฮยอนลงบนเตียงนุ่ม และเริ่มจังหวะรักใหม่ ขยับสะโพกรัวเร็วจนคนตัวเล็กร้องไม่เป็นภาษา ปลายเล็บคมจิกข่วนไปทั่วลำแขนแข็งแกร่งอย่างไม่เกรงใจ เมื่อชานยอลเลื่อนฝ่ามือหนาเข้ากอบกุมแก่นกายพอดีมือ ขยับชักรูดเอาอกเอาใจคนตัวเล็กตามอารมณ์ ทั้งๆที่ยังคงขยับสะโพกเข้าออกรัวเร็ว

            “อ่.. อื๊อห์”

            เมื่ออารมณ์จุดสุดท้าย นายใหญ่แห่งคาสิโนกดกายไว้ด้านในสุดก่อนจะปล่อยออกมา ความร้อนวูบในร่างกายเร่งให้คนตัวเล็กปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือของชานยอล เขาแช่กายค้างไว้ด้านในจนหมดหยาดหยดสุดท้าย ก่อนจะพลิกตัวลงนอนตะแคงสวมกอดคนตัวเล็กที่ยังเหนื่อยหอบไม่หาย

…

            “ผมไม่อยากให้มันจบแค่ในคืนนี้”

            นายใหญ่คาสิโนดังพูดขึ้น ไม่ใช่แบคฮยอน..

            “คุณ.. อย่าทำให้มันจบนะ ..ผมต้องการมากกว่านี้ ..ที่ไม่ใช่แค่วันไนท์แสตนด์” ไม่ใช่แค่เขาที่ต้องการมากกว่านี้ แบคฮยอนก็เช่นกัน มันรู้สึกแปลกๆตั้งแต่เห็นครั้งแรก หากไม่คิดว่าจะเลยเถิดมาแบบนี้

            “ผมไม่ได้ต้องการให้มันจบแค่คืนนี้ แบคฮยอน.. พรุ่งนี้ผมกับคุณ จะเป็นมากกว่าที่เราเป็นอยู่คืนนี้, ที่รัก” เสียงแหบทุ้มกระซิบข้างหู ก่อนที่เขาจะพลิกตัวแบคฮยอนให้นอนคว่ำ และเริ่มจังหวะร้ายกาจอีกครั้ง …

กากกกกกกกกกกก โอ้ยยย กากไม่ไหว รับไม่ได้ กรี๊ดดดดดด

อะไรจะกากปานนี้ มันยากอ่ะ ;-; เราจะเลิกยุ่งกับเอ็นซีล่ะ(หราาาา) คราวหน้าคราวหลังจะปรับปรุงให้ดีกว่านี้นะคะ TT

อิบว้า nc 10 หน้า ร้องไห้แพ็พ

กลับไปเม้นท์ด้วยนะคะที่รัก ขอบคุณมากนะคะ ที่อุตส่าห์อ่าน ;-;

http://writer.dek-d.com/charinpa/writer/viewlongc.php?id=1391053&chapter=7