{OS} Treat you Cut Scene

"บ.. อืม"

ก่อนที่จะปล่อยให้หน้าตัวเองแดงไปมากกว่านี้ และก่อนที่ชานยอลจะได้พูดอะไร แบคฮยอนก็ประกบจูบเข้าที่ริมฝีปากร้อนที่กำลังจะเอ่ยพูด ไล่ขบเม้มริมฝีปากคนเป็นพี่ที่ยังคงนิ่งด้วยความตกใจ คนตัวเล็กไม่รอช้า ส่งเรียวลิ้นแตะริมฝีปากหยักเพื่อหยั่งเชิง ใจก็กลัวแสนกลัวว่าอีกฝ่ายจะเมินเฉย แต่ชานยอลกลับเผยอริมฝีปากให้น้องได้เข้ามาสำรวจด้านใน

ลิ้นร้อนไล่ตวัดไล้เลียกวาดไปทั่วโพรงปากคนเป็นพี่ จนน้ำใสไหลเลอะคาง แบคฮยอนยังคงไม่ยอมถอนริมฝีปากออกมา มีเรียวจับขย้ำปกคอเสื้อเชิ้ตของคนใต้ร่างแน่ เมื่อชานยอลย้ายมือมาวางทีเอว

คนพี่เองก็ไม่ยอมแพ้ โต้ตอบทำสงครามกันอยู่ภายในโพรงปากอย่างไม่ยอมกัน ดันลิ้นน้องกลับเข้าไปก่อนที่จะไล่ชิมความหวานภายในบ้าง

แบคฮยอนเก่งกว่าที่เขาคิดมากนัก

ตลอดเวลาที่ผ่านมาใช่ว่าเขาจะไม่รู้ คุณหนูแบคฮยอนหาช่องว่าง หาโอกาสเข้ามาใกล้ชิดเสมอ ในทุกๆวันเท่าที่จะทำได้ และชานยอลเองก็เพียงแค่แกล้งโง่ เล่นตามเกมของคุณหนูตัวแสบที่แกล้งตามคนไม่ทัน เพื่อที่จะได้รู้ว่าอีกคนต้องการอะไรอย่างไงล่ะ

แบคฮยอนน่ะฉลาด แต่คงไม่เท่าชานยอลหรอก ถึงแม้ว่าจะคาดการผิดพลาดเล็กน้อยก็ตาม

"แฮ่ก.."

น้องยอมถอนริมฝีปากออกมา หอบหายใจแรงจนน่าตกใจ แต่ชานยอลก็ไม่สนแต่อย่างใด เขาก้มลงซุกไซร้ลำคอขาวเนียนตรงหน้า ขบเม้นดูดดุนตามแรงอารมณ์ที่ลุกโชนขึ้นมาอย่างไม่อาจห้ามตัวเองได้ พลางค่อยๆโน้มร่างเล็กๆของคุณหนูให้นอนลงบนเตียงกว้าง

"แบคฮยอน"

"อะ..อื้อ"

"รู้ใช่ไหม ว่าเราทำอะไร"

"รู้.. แบครักพี่ชานยอล" มือเรียวย้ายมากุมใบหน้าของชานยอล มองเข้าไปในดวงตาของคนเป็นพี่อย่างสื่อความหมาย

"หลังจากนี้ พี่จะไม่ห้ามตัวเองแล้วนะ ถึงแม้ว่าเราจะห้ามพี่ พี่ก็จะไม่หยุด" ชานยอลว่า เขาอยากให้แบคฮยอนคิดดูดีๆ น้องยังเด็กมากนัก ทั้งๆที่ตัวเขาเองแทบอดกลั้นไม่ไหวแล้ว

"แบคยอมพี่คนเดียวเท่านั้นนั่นแหละ"

คำอนุญาตกึ่งเชิญชวนของน้องทำเอาเส้นความอดทนของชานยอลขาดผึง เขาไม่สนแล้วว่าน้องจะอายุเท่าไหร่ หรือว่าเป็นถึงเจ้านายเขา นาทีนี้เจ้านายสั่งอะไรมาก็ต้องทำตามสิ

มือหนาแหวกเสื้อเชิ้ตสีดำบนตัวน้องออก ริมฝีปากก็ไล่ขบเม้มไปตามไหล่บาง สูดเอาความหอมเฉพาะตัวเข้าปอด มันหอมเสียจนเขาไม่อยากละมือออกจากร่างนุ่มนิ่มตรงหน้าเลยสักวินาที

ชานยอลใช้นิ้วโป้งลูบไล้ปัดผ่านยอดอกสีสวยที่นูนเด่นขึ้นมา ส่วนอีกด้านหนึ่งก็ไม่ปล่อยให้น้อยหน้า ก้มลงดูดดุนรุนแรงเสียจนน้องร้องครางไม่เป็นภาษา

"อ้ะ! อ๊า พ.. อะ พี่ ม มัน อ๊ะ"

ชานยอลใช้ฟันขบกัดเบาๆจนมันขึ้นสีเข้มมากกว่าเดิม ก่อนที่จะถดตัวลงมานั่งชันเข่า จับขาทั้งสองข้างของน้องแยกออกกว้าง แบคฮยอนหลับตาแน่น     มือทั้งสองข้างจิกกำผ้าปูที่นอนจบแทบขาดคามือ เมื่อชานยอลค่อยๆลูบมือผ่านผ้าเนื้อดีสีเข้าที่ปกปิดส่วนอ่อนไหวไว้อยู่

ขาเรียวสั่นระริก จิกปลายเท้ากับที่นอนจนเกร็งไปเสียหมด ถึงแบคฮยอนจะเก่งแค่ไหน แต่ดูท่าแล้วคงจะแค่ภาคทฤษฎี ไม่เคยลองปฏิบัติจริง แต่นั้นก็ถือว่าเป็นเรื่องดีซะทีเดียว

ชานยอลเกี่ยวอันเดอร์แวร์สีขาวลงมา ดึงออกจากเรียวขาทั้งสองข้างและทิ้งมันไว้สักที่หนึ่งบนพื้นห้อง

แบคฮยอนน่ารักมาก น่ารักไปทั้งตัวจริงๆ

เขากอบกุมส่วนอ่อนไหวของน้องด้วยมือหนึ่ง รูดรั้งไปตามความยาว ทั้งเร็วสลับช้า จนแบคฮยอนปรับอารมณ์ตามไม่ทัน ส่วนมืออีกข้างส่งเข้ากลีบปากเล็ก ให้แบคฮยอนดูดดุนมันดั่งเช่นตอนที่เขาทำให้น้องตอนโดนมีดบาด

"อะ อ๊า!"

จนกระทั่งปลดปล่อยออกมาเป็นสายน้ำสีขุ่น แบคฮยอนจึงละออกมาจากนิ้วของคนพี่ นอนหอบหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน แต่ก่อนที่ลมหายใจจะกลับมาเป็นปกติ สิ่งแปลกปลอมอย่างหนึ่งก็สอดแทรกเข้ามาในร่างกายจนต้องร้องลั่น

"ใจเย็นๆ คนเก่ง ทนหน่อยนะ เราจะได้ไม่เจ็บ"

ชานยอลพูดปลอบประโลม เรียวนิ้วยังคงขยับดันเข้าไปจนสุด น้องเม้มริมฝีปากแน่น น้ำตารื่น ยอมอดทนเพื่อความสบายในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

ดวงใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะ ทั้งๆที่เป็นฝ่ายยอมกึ่งเชิญชวนให้อีกฝ่ายเข้ามา ไม่ใช่ว่าไม่กลัว แบคฮยอนทั้งกลัวทั้งอยากลองอยากรู้ แต่ก็ยังพอทำใจได้ แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าเหตุใด ใจดวงน้อยถึงเต้นในจังหวะที่แปลกเช่นนี้

คนพี่แทบทนไม่ไหว แต่ก็ยังคงห่วงคุณหนูตัวแสบใต้ร่างมากกว่า ค่อยๆสอดใส่นิ้วที่สองตามเข้าไป และต่อด้วยนิ้วที่สาม ขยับไม่เร็วนักให้น้องได้คุ้นชิน และเตรียมพร้อมสำหรับอะไรที่มันใหญ่กว่านี้เป็นเท่าตัว

"ง.. งื้อ พ..พี่ชานน ม มัน อ้ะ"

กระตุกตัวเบาๆ เมื่อปลายนิ้วของชานยอลแตะเข้ากับจุดไวต่อสัมผัส ร้องครางอื้ออึงเมื่อพี่ยังคงแกล้งทำเป็นเมินมัน

"พี่.. ฮึก แบค แบคฮยอน อะ.. ไม่ไหวแล้ว"

ยังไม่ทันที่ชานยอลจะได้ฟังให้จบ แกนกายสีสวยก็ปลดปล่อยเอาอารมณ์หวาบหวามของน้องออกมาจนเลอะหน้าท้องแกร่ง ชานยอลถอดถอนเรียวนิ้วออกมาจากช่องทางสีหวาน

มือหนารีบปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเก่งออก ตามด้วยกระดุมกางเกงยีนส์ตัวโปรด สลัดชิ้นผ้าออกจากร่างกายจนหมด และค่อยๆประคองลูกชายสุดที่รักไว้ในมือ

แบคฮยอนที่มองลอดไปตรงหน้าถึงกับตัวสั่น นึกสภาพไอ้นั่นในมือพี่ชานยอลกำลังสอดใส่เข้ามาในร่างกายตัวเองแล้วนึกกลัว

ก็ในเมื่อมันใหญ่เสียขนาดนั้นยังไงเล่า!

"ไม่ต้องกลัวนะ" เสียงทุ้มพร่าเอ่ยปลอบขวัญน้อง มือหนึ่งรูดรั้งแกนกายตัวเองสองสามครั้ง ก่อนที่จะคร่อมตัวทาบทับน้อง

"ฮึก .. ต แต่มัน.."

"เชื่อใจพี่นะครับ คนเก่ง"

"ผ.. อ๊ะ!"

ก่อนที่น้องจะได้ทันตั้งตัว ชานยอลกดส่วนปลายเข้าไปในช่องทางสีหวาน จนอีกฝ่ายน้ำตาเล็ด กัดริมฝีปาก ปิดตาแน่น มือเท้าเกร็งไปหมด เล่นเอาชานยอลปวดหนึบไปทั้งช่วงตัว

"พ พี่ ฮึก ผ แบค เจ็บ"

"ผ่อนคลายนะที่รัก ให้พี่เข้าไปนะครับ"

ชานยอลซุกลงลำคอขาว เขาไล้เลีย ขบกัด ไล่ไปจนถึงใบหูเล็ก ที่ดูเหมือนจะเป็นจุดอ่อนของแบคฮยอน สัมผัสที่จุดอ่อนทำเอาแบคฮยอนอ่อนปวกเปียกไปหมด ชานยอลจึงดันตัวตนของเขาเข้าไปจนสุด

"อ๊า! อ้ะ อื๊อ อื้อ พ พี่ชานยอล อ๊า!"

ไม่รอช้า ชานยอลขยับสะโพกกระทั้นกายเข้าไปลึกจนน้องร้องไม่เป็นภาษา แบคฮยอนจิกปลายเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างของพี่อย่างระบายอารมณ์ เมื่อชานยอลขยับเร็วขึ้นจนร่างเล็กๆสั่นไหว

"ซี๊ด แบคฮยอน ..แบบนั้น"

"ง งื้ออ อ๊ะ อ้ะ ฮ ฮื่อ พี่.. อีก ลึกอีก"

ชานยอลไม่สนใจผ้าปูที่นอนที่ร่นหลุดออกมาจนมากองไว้ตรงกลาง ไม่สนใจหมอน หรือผ้านวมที่ตอนนี้ตกลงไปอยู่ด้านล่าง เขาสนใจเพียงแต่ร่างเล็กๆตรงหน้าที่ยังทำสีหน้าเย้ายวนใส่เขาอยู่เท่านั้น

เรียวขาเล็กกอดเกี่ยวเอวสอดแน่น เมื่อชานยอลกระแทกกายรัวเร็ว แต่ลึกไม่แพ้กัน หลับหูหลับตาปล่อยเสียงน่าอายออกมาอย่างไม่นึกอาย

"อ้ะ! อื้อ พี่มัน อ่ะ"

แบคฮยอนกอดลำคอแกร่งแน่น เมื่อคนที่เคยอยู่ด้วยบนนึกอยากเปลี่ยนโพสิชั่น ย้ายตัวเองลงมานั่งพิงพนักเตียงอยู่ด้านล่าง ส่วนแบคฮยอนก็ย้ายขึ้นไปนั่งคร่อมตักคนพี่

แทบพูดไม่ออก ก็ในเมื่อท่าทางเช่นนี้ มันกลับทำให้ส่วนด้านในสอดใส่ได้ลึกมากกว่าที่เป็นอยู่

"ขยับ อ่า.. ใช่ แบบนั้น คนเก่ง"

ไม่ต้องรอให้สอน แบคฮยอนเก่งภาคทฤษฎีอยู่แล้ว หากจะลองปฏิบัติก็ไม่ได้ยากนัก ชานยอลหลับตา พิงศีรษะลงกับพนัก เสียงที่บ่งบอกถึงความพึงพอใจดังออกมาแผ่วเบา แต่ก็ดั่งพอที่จะทำให้ใบหน้าเนียนซับสีแดงได้ มือหนาวางอยู่บนสะโพกทั้งสองข้าง บีบเค้นตามอารมณ์ภายในออก

แบคฮยอนชักจะเก่งมากเกินไปแล้ว

"อ้ะ อื้อ อ๊ะ อ่า"

ชานยอลกดหัวของอีกฝ่ายให้ซบลงบนอกของเขา ก่อนที่จะเป็นฝ่ายสวนสะโพกขึ้นรัวเร็ว แบคฮยอนกัดลงบนแผ่นอกกว้างอย่างแรง เมื่อเดินทางมาถึงปลายทางแล้ว

"อ อ๊า!"

ปลดปล่อยเอาน้ำสีขุ่นออกมาจนเลอะไปทั่วหน้าท้องของตัวเองและอีกฝ่าย หมดแรงหอบหายใจซบอกอีกคนด้วยความเหนื่อยอ่อน แต่ดูเหมือนชานยอลจะยังไม่เสร็จกิจ เขายังคงขยับสะโพกรัวเร็ว เริ่มมองเห็นปลายทางอยู่ไม่ไกล

"ซี๊ด แบคฮยอน อืม แบบนั้น"

ชานยอลถอนลูกรักออกมาจนสุด สอดใส่กลับเข้าไปใหม่ และปลดปล่อยเอาน้ำสีขุ่นเข้าไปด้านในสุด แต่มันยังคงไหลย้อนกลับออกมาเมื่อเขาขยับกายออก

"งื้อออ"

คุณหนูแบคฮยอนร้องออดอ้อน คว้าคออีกฝ่ายให้ล้มลงนอนลงบนเตียงกว้าง ชานยอลเอื้อมมือไปหยิบหมอนและผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายเปลือยเปล่าทั้งสอง

แขนแกร่งตะกรองกอดร่างเล็กๆของน้องไว้แนบแน่น แบคฮยอนเองก็ซุกหน้าลงกับอกกว้างที่ชื้นเหงื่อ แก้มนุ่มซับาระเรื่อดูน่ารักเสียจนอยากฟัดอีกรอบ

"พี่ชานยอล.." เสียงใสเอ่ยอู้อี้ "พี่ชานยอลรักแบคฮยอนไหมครับ"

กลับไปต่อโลดดด http://writer.dek-d.com/charinpa/writer/viewlongc.php?id=1391053&chapter=17